ಕೆಲವು ಮರೆಯಲಾಗದ ದಿನಗಳು

ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಲ್ಲಿ ಕೆನ್ನೆ ತೋಯ್ದ ದಿನಗಳು ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಏಕೆ ಉಳಿದಿವೆ?

ಬರಿಯ ಹರುಷದ ದಿನ ಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲಿಗೋ  ಓಡಿ ಹೋಗಿರುತ್ತಾವೆ. ಹಿಡಿದಿಟ್ಟರೂ ಅಂಗೈಯ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟರೂ ಚಡಪಡಿಸರೆಕ್ಕ್ಕೆಯಾಡಿಸಿ ಚಿಟ್ಟೆಯಂತೆ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ ದುಗುಡವನ್ನೇ ಉಳಿಸುತ್ತವೆ.

ಗಂಟಲಲ್ಲ ಬೆಂಕಿಯ ಉಂಡೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಕೊಂಡಂತೆ ಸುಡುತ್ತಾ, ಉರಿಯುತ್ತ ಜೀವ ಸೀಳಿ ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ.. ತುಟಿಯ ಮೇಲಿನ ಕಿರುನಗೆಯ ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಕಣ್ಣೀರ ಧಾರೆ ಹರಿಸುತ್ತವೆ..

Vrinda..

ದಹನ

ಹೋಲಿಕೆ  ಸುಟ್ಟವಳೋ   ಸುಟ್ಟು ಹೋದವಳೋ ಉಳಿದದ್ದಂತು ಬರೀ ಬೂದಿ..

ಬೆಂಕಿಯ ಬಿಸಿ ಹಬೆ, ಹಸಿ ಮಾಂಸ ಸುಟ್ಟ ಕಮಟು ವಾಸನೆ, ಜೀವಕ್ಕೆ ಸಾವೇ ಆದರೂ ಈ ಪರಿ ನೋವೇಕೆ?

ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳ ನಡುವಿನ ವೈರುಧ್ಯಕ್ಕೆ ಬಲವಾದ ಒಳ ಸುಳಿ ಅಗೌರವ, ಅಸಹನೆ.

ಬಿಡದೆ ಸುಡುವ ತೀಕ್ಷಣ ನಂಜಿನಆಂಬು 

ನಂಜಿರದ ಬಾಳು ಕನ್ನಡಿಯ ಗಂಟೇಕೆ?

ಸುಡುವಿರೇಕೆ,  ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಆಸೆಯ, ಕನಸುಗಳ  ನಿರೀಕ್ಷೆ ಗಳ ಬೆಳೆಯ ಬಿಡಿ.

ಮನುಜರಲ್ಲವೇ ನಾವು?!

ಧಗೆಯೇಕೆ, ಬಿಸಿಲ ಬಾಯಾರಿಕೆಯೇಕೆ

ನೋಯಿಸಲೇಕೆ

ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಮನವಿದೆ, ಧೂಮಕರಿ ಆಗದೆ ಅರಳಲು ಬಯಸುವದದು

ಸಲಿಲ ಧಾರೆ ಎರೆದು, ತಿಳಿ ಹಸಿರು 

ಎಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಹೂ ಅರಳಲು ಬಿಡಿ ತಂಪು ನುಡಿ ತಂಪು ನೆಲ ದಾರಿ ತೋರಿ ನಡೆಸಿ,..

ವೃಂದ 

ಕಳೆದು ಹೋದವಳು

ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದೆ ನಾನು ಬದುಕಿನಲ್ಲೆಲ್ಲೋ

ನಾನಾಗಿ ನನಗಾಗಿ ಬದುಕಲಿಲ್ಲ

ಯಾತನೆಗಳ ಕೂಪದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ತಂಪನೆಯ ಗಂಧ ಲೇಪ

ಉಸಿರುಗತ್ತಿಸುವ ಬದುಕಿನ ತಂಗಾಳಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ ಲೇಪ

ಕುಡಿಯೊಡೆಯುವ ಕನಸುಗಳು ಮುರುಟಿ ಹೋಗುವ ಮನಸುಗಳು   

ಕಳೆದು ಹೋದ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿ ಹೋಗಿತ್ತೆಲ್ಲ ಕನಸುಗಳು  

 ಗುರಿ ಯಾರದೋ ಹೆಜ್ಜೆ ನನ್ನದು 

ಸುಳಿಯ ಸೆಳೆತ ಹೋರಾಟ ನನ್ನದು 

ನಿಶ್ಶಬ್ಧವಾಗಿ ಬಿಕ್ಕುವ ಪದಗಳು ನನ್ನವು

ಹೆರವರ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಗೆಯ ಮುಖವಾಡ ನನ್ನದು 

ಕಳೆದು ಹೋದವಳು ನಾನು ಹುಡುಕಲೇಕೆ

ಹತ್ತು ನೂರು ಸಾವಿರ ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ಅಕ್ಷೋಹಿಣಿ ಹೆಣ್ಮನಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗುವುದೇಕೆ 

ಕರ್ತವ್ಯ ದ ಕೂಗಿಗೋ ಹೆರವರ ಕೂಳಿನ ಹಂಗಿಗೋ 

ಹೆದರಿ ಓಗೊಟ್ಟು ತನ್ನದೇ ಕಾಲ ತಾನೇ ಮರೆಯುವುದೇಕೆ 

ಉಸುಕಿನೊಳಗೆ ಬೆಂದದ್ದು ಕಳೆದು ಹೋದ ನಾನು 

ಹರಿವ ಹೊಳೆ ನೀರ ಸೆಲೆ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಕಳೆದೇ ಹೋದೆ ನಾನು 

ವ್ಯರ್ಥ ಬದುಕು ಬೇಡದ ಪಾತ್ರ ನೀಸಲಾಗದೆ ಕಳೆದು ಹೋದ ನನ್ನ ಹುಡುಕುವುದೇನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು 

ಸಿಗಲಾರೆ ಕಳೆದು ಹೋದ ನಾನು 

-ವೃಂದ ಸಿ ಎಂ

 

ಬಯಲು

ಬಯಲಲ್ಲಿ ನಿಂತವಳು ನಾನು

ನೆರಳಲ್ಲಿ ನೀರಿಲ್ಲ ಬದುಕು ಬಟಾಬಯಲು

 

ಕೈ ಹಿಡಿವರಿಲ್ಲ ಕಾಯ್ವರೆನ್ನುವರಿಲ್ಲ

ಬದುಕಿದ್ದೇಕೆ? ಉತ್ತರಿಸುವರಿಲ್ಲ.

ಅವಲಂಬಿತರಿಗೆ ಕೈ ತುತ್ತು

ಉಣಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗಬೇಕೆನ್ನುವ ಕಸರತ್ತು

ವಿಶಾಲ ಬಯಲಿನ ಕೊನೆ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು

 

ಥಟ್ಟನೆ ಬಯಲು ಕೊನೆಯಾಗಿ

ಮರಗಿಡ ಸೋನೆ ಮಳೆ ನನಗಾಸರೆಯಾಗಿ

ಉಳಿದ ನನ್ನವರು ತಂಪಾಗಿ ಸೊಂಪಾಗಿ

ಬೆಳೆಯಲಾಸರೆಯ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಬರಿದಾಗಿ

ಬಯಲಿಗೆ ಮರಳಿ ಹೋಗಲೇ ಕಾನನದಿ

ಮುಗಿದು ಹೋಗಲೇ ಅರಿವಾಗದೆ ನಿಂತಲ್ಲಿ ನಿಂತು.

ವೃಂದ.ಸಿ.ಎಂ

ಭಗವಂತನ ಮುಗುಳ್ನಗೆ

ಎಲ್ಲರ ಉದ್ಧರಿಪ ಪುರಂದರ ವಿಠ್ಠಲನೆ ಯಾಕೆ ಎನ್ನನು ಕಡೆಗಣಿಸಿದೆಯೋ? ದಾಸರ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕಿತೆ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣ ಭಗವಂತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗುಳುನಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ವೃಂದ 

ಹಾರೈಕೆ

ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿ ಬಲು ದೂರ, ನಿರಂತರ.
ಗೆಲುವಿನೊಂದೊಂದು ಮೈಲುಗಲ್ಲೂ ಹೊಳೆವ ವಜ್ರದ ಹಾರ
'ಮನೆಯೆ ಮೊದಲ ಪಾಠಶಾಲೆ ಜನನಿ ತಾನೇ ಮೊದಲ ಗುರುವು'
ಕಣ್ಕೋರೈಸೆ ಗೆಲುವಿನ ಬೆಳಕು, ಸಿಗಲಿ ಲಕ್ಷ ಹಾರ
ಸಂತಸದ ಸಿರಿಮೊಗ್ಗು ಅರಳಿ ಹೂವಾದಾಗ
ಮನತುಂಬ ನೆನಕೆ ಬಾಯಿ ತುಂಬಾ ಹಾರೈಕೆ.
ವೃಂದ

Recharge your hair, Recharge your Life

This post is an entry for recharge your hair recharge your life contest on indiblogger.in

Chapter one:
"Where were you, the baldy belle?"
"I was here combing my hair"
"Why do you tell such a lie without a strand of hair on the scalp?"
"I know but I was in a trans-combing my long black curly tresses"
"Oh God, I'm sorry. I forgot about you. Come have food and take your tablets."
"Yeah sure. Thank you for caring so much"
"Oh no, take care my dear good night."
"yeah"
Aunt Vyjayanthi closed door behind her. Once upon a time, Shanti was the pleasing figure of long black tresses and beautiful eyes. Now the cancer has slowly drawn her into a sphere of death. Shanti may breath her last anytime. Her head is completely bald and she has hallucinations sometimes like the one above.
Chemo Therapy and radiation treatments have completely made her a dependant. Her husband's aunt Vyjayanthi is taking care because Shanti doesn't have anyone except her in the world.

Chapter two:
" No! god shouldn't be so cruel" sobbed Vyjayanti. Doctors told that Shanti's days are numbered maybe one or two days.Shanti held her aunt's hands and pressed feebly, "Aunty my hair".

The next day Vyjayanti came very late in the afternoon. Along with her a beautiful young lady stepped in. Shanti's eyes widened. "Oh is that Hoogli?"
"Yeah I'm here.I was in US, Kavish told me about you. Vyjayanti aunty told me about your wish.Now close your eyes and let the Jadoo (magic) happen". Hoogli closed Shanti's eyes with one palm and did something with the other palm on Shanti's head. Shanti could feel the movements."See now" Hoogli showed a mirror to Shanti. "Yoh, I have my hair back!" There was a wide smile on Shanti's face, Hoogli had presented a beautiful wig to Shanti.
Shanti was gazing at her reflection in the small mirror, she murmered something which sounded like "Thank you"

Hoogli announced proudly"See I have cut and got the wig done only with half length of my hair". Shanti thanked again and again trying to set her new hair and asked in a teasing voice-"which shampoo?". Hoogli giggled and announced "Sunsilk the old secret".

The gloomy room was filled with joy and the pleasing scent of happiness.